Oude IJsselstreek

De situatie voor mensen die hulp nodig hebben in Montferland is nog steeds schrijnend! 220 huishoudens hebben van de gemeente te horen gekregen dat de huishoudelijke hulp via de Wmo per 1 januari 2015 stopt. Hulp die hard nodig is om mensen thuis te kunnen laten wonen. Er is nog steeds veel onduidelijk over de rechten en plichten die de gemeente heeft.

Na twee gesprekken met de wethouder Wolsink (PvdA), Annemiek Kamphuis (SP), Esther Buiting (thuiszorgmedewerkster ) en Wim van der Hoorn (AbvaKabo bestuurder) zijn we niet veel verder gekomen.

Het eerste gesprek vond plaats nadat SP en de AbvaKabo een advertentie in Montferland nieuws hadden geplaatst om aan geven dat Montferland nog meer bezuinigd op huishoudelijke hulp dan het Rijk ze oplegt. De wethouder probeerde uit te leggen dat ze moeten bezuinigen en geen andere keus hebben. Het geld voor het sociale domein is niet geoormerkt en er mag geschoven worden binnen het sociale domein met geld. Montferland is aan het “sparen” voor de jeugdzorg. Is het aan de gemeente om te bepalen dat een oudere geen hulp krijgt zodat een kind wel de hulp krijgt die het nodig heeft. Keuzes die niet gemaakt kan en mogen worden. Net als de term schrijnende gevallen. Montferland geeft hulp aan schrijnende gevallen. Waar ligt de grens dan voor schrijnende gevallen?

Sociaal is niet te bezuinigen op de zorg. Bezuinigen op de zorg is en blijft een politieke keuze.

Naar aanleiding van de uitspraak van de rechter in gemeente Dantumadiel  hebben inmiddels toch keukentafelgesprekken plaatsgevonden met de 220 mensen. Omdat de gemeente Dantumadiel  zonder onderzoek de hulp van een ouder echtpaar  afpakte, hebben ze hulp via de rechter afgedwongen. Het credo van gemeente Montferland is zorgvuldigheid. Dat konden we lezen in de Gelderlander. En daarom wilden ze toch de gesprekken met de 220 mensen voeren. De telefonische melding voor hulp die een van de 220 mensen heeft gedaan, is kwijt. Dat is inmiddels meer dan 8 weken geleden. Maar dit even terzijde naar aanleiding van de zorgvuldigheid, zorgvuldigheid en nogmaals zorgvuldigheid van de gemeente.

Montferland blijft de eerste 3 uur algemeen gebruikelijk vinden. Dit betekent dat de mensen dat zelf moeten betalen. Mensen tot 115% bijstandsnorm kunnen een regeling treffen. Veel mensen die daar net boven zitten niet en kunnen dit ook niet zelf bekostigen. Het heeft dan weinig zin om de gesprekken te laten plaatsvinden als je voor 3 uur of minder wordt geïndiceerd. De gemeente dwingt de mensen tot juridische acties.

De moeder  van Annemiek Kamphuis, een van de 220, heeft een” keukentafelgesprek”  gehad. De ambtenaar stelde de vragen volgens het lijstje en indiceerde moeder voor 2,5. Zelfs nog een half uur minder, terwijl ze momenteel meer nodig heeft dan de 3 die ze tot 31 – 12 heeft. Onder de 3 uur dus, de magische grens. Zij en haar moeder gaan bezwaar maken tegen de beschikking van 2,5 uur. Een individuele maatwerkvoorziening is individueel. Dus die eerste 3 uur regeling kan niet op een groep worden toegepast.

De gemeente Montferland verwacht dat mensen zelf de huishoudelijke hulp gaan regelen en betalen. De gemeente draagt als oplossing hulp aan via een uitzendbureau, Zorgplus. Daarbij gaat de gemeente er vanuit dat de kinderen ook een rol gaan spelen. De gemeente kan de mensen niet verplichten tot verlenen van mantelzorg.

Mensen die ook de dupe worden van de eerste 3 uur algemeen gebruikelijk kunnen contakt opnemen met SP Oude IJsselstreek. Wij willen graag deze mensen helpen zodat ook zij gelukkig en gerust thuis kunnen blijven wonen.